تعیین نیازهای آموزشی هندلینگ مادری به مراقبان خانوادگی و کودکان فلج مغزی در منزل بر اساس سطح عملکرد حرکتی درشت در شهر اراک

زمینه و هدف: شناخت نیازهای واقعی کودکان فلج مغزی و خانواده های آن ها، به درمان گران جهت ارایه خدمات درمانی مناسب کمک شایانی می کند. هدف از  این مطالعه، تعیین نیازهای آموزشی هندلینگ مادری به مراقبان خانوادگی و کودکان فلج مغزی در منزل بر اساس سطح عملکرد حرکتی درشت می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی بود که به صورت مقطعی انجام شد. جامعه هدف کودکان فلج مغزی 4 تا 12 ساله شهر اراک و نمونه های در دسترس کودکان مراجعه کننده به مراکز توان بخشی بودند که از بین آن ها 186 کودک که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به صورت ساده و هدف مند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده،  سامانه طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت (gmfcse&r;)، برای ارزیابی شدت ضایعه عملکرد حرکتی درشت و مقیاس عملکرد کاری کانادایی (copm) برای تعیین نیازها بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های توصیفی و آنالیز واریانس دو طرفه استفاده شد. یافته ها: بیشترین نیاز آموزشی هندلینگ، آموزش در حیطه مراقبت از خود به ویژه آموزش در زمینه های سرویس بهداشتی، غذا دادن و تحرک و جا به جایی بود که به سطح v سامانه عملکرد حرکتی درشت (جا به جایی با صندلی چرخ دار دستی توسط دیگران) مربوط می شد. تفاوت معنی داری بین نیازهای آموزشی هندلینگ مادری کودکان فلج مغزی از لحاظ سن و شدت ضایعه عملکرد حرکتی درشت وجود نداشت(05/0p>). نتیجه گیری: به نظر می رسد درمان گران بهتر است همراه با استفاده از سایر مداخلات درمانی، آموزش های هندلینگ مادری را به ویژه در حیطه مراقبت از خود در برنامه درمانی خود اعمال کنند.